پوشش های زیست سازگار بر روی قالب های مورد استفاده اعمال می شود قالب تزریق قطعات پزشکی اطمینان حاصل شود که اجزای پزشکی تولید شده الزامات زیست سازگاری لازم را برآورده می کنند. این پوشش ها به جلوگیری از آلودگی، کاهش اصطکاک و بهبود خواص رهاسازی قالب کمک می کنند، که برای حفظ یکپارچگی و زیست سازگاری دستگاه های پزشکی بسیار مهم است. در اینجا نحوه استفاده از پوشش های زیست سازگار به طور معمول آمده است:
1. انتخاب پوشش زیست سازگار:
یک پوشش زیست سازگار را انتخاب کنید که با استانداردهای نظارتی مربوطه مطابقت داشته باشد، مانند آنچه توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) یا سایر نهادهای نظارتی در منطقه شما تنظیم شده است. پوشش‌های زیست‌سازگار متداول شامل PTFE (پلی تترا فلوئورواتیلن)، پاریلن و پوشش‌های درجه پزشکی خاص هستند.
2. آماده سازی سطح:
قبل از اعمال پوشش زیست سازگار، سطح قالب باید به درستی آماده شود. این شامل تمیز کردن، چربی زدایی و زبری بالقوه سطح برای افزایش چسبندگی است.
3. پوشش و محافظت:
هر قسمت از قالب که نباید پوشش داده شود، مانند برخی از سطوح بحرانی یا مناطقی که نیاز به تلرانس نزدیک دارند، باید پوشانده و محافظت شوند. برای این منظور از مواد پوشش دهنده مانند پلاگین یا نوار سیلیکونی استفاده می شود.
4. روش های کاربردی:
پوشش های زیست سازگار را می توان با استفاده از روش های مختلفی اعمال کرد، از جمله:
پاشش: استفاده از اسپری روشی رایج برای اعمال پوشش هایی مانند PTFE است. یک لایه نازک و یکنواخت از پوشش در سراسر سطح قالب ایجاد می کند.
فرو بردن: فرو بردن قالب در محلول پوششی می تواند پوشش یکنواخت تری را در هندسه های پیچیده قالب ایجاد کند.
رسوب بخار شیمیایی (CVD): CVD برای پوشش های خاصی مانند پاریلن استفاده می شود. این شامل یک واکنش شیمیایی است که یک پوشش منسجم بر روی سطح قالب تشکیل می دهد.
5. پخت یا خشک کردن:
بسته به ماده پوشش، ممکن است برای دستیابی به خواص مطلوب نیاز به پخت در دمای خاص یا خشک شدن در شرایط کنترل شده داشته باشد.
6. کنترل و بازرسی کیفیت:
پس از اعمال پوشش، بازرسی کاملی انجام دهید تا مطمئن شوید که پوشش به درستی می‌چسبد، عاری از نقص است و مشخصات ضخامت لازم را دارد.
7. آزمایش برای سازگاری زیستی:
آزمایش زیست سازگاری را بر روی نمونه ای از اجزای قالب پوشش داده شده انجام دهید تا بررسی کنید که پوشش هیچ ماده یا واکنش مضری را وارد نمی کند که می تواند زیست سازگاری اجزای پزشکی را تحت تأثیر قرار دهد. بسته به الزامات نظارتی، آزمایش ممکن است شامل آزمایش‌های سمیت سلولی، آزمایش‌های حساس‌سازی یا آزمایش‌های سمیت سیستمیک باشد.
استفاده از پوشش‌های زیست سازگار روی قالب‌ها یک گام مهم در حصول اطمینان از اینکه اجزای پزشکی تولید شده الزامات زیست سازگاری لازم را برآورده می‌کنند، است. پوشش های اعمال شده و نگهداری مناسب به جلوگیری از آلودگی، بهبود انتشار قالب و افزایش ایمنی کلی و زیست سازگاری دستگاه های پزشکی کمک می کند.3
